Gua sha of kerokan, maakt deel uit van de traditionele Chinese geneeskunde (TCM) waarbij een hulpmiddel wordt gebruikt om de huid van mensen te schrapen om lichte petechien te produceren. Beoefenaars geloven dat gua sha ongezonde lichamelijke materie vrijgeeft uit bloedstasis in pijnlijke, vermoeide, stijve of geblesseerde spiergebieden om nieuwe zuurstofrijke bloedtoevoer naar de gebieden te stimuleren, waardoor metabole celherstel, regeneratie, genezing en herstel wordt bevorderd.

Gua sha omvat herhaaldelijk geperste slagen over de ingesmeerde huid met een glad en stomp voorwerp. De huid wordt meestal ingesmeerd met massageolie of balsem, en gewoonlijk werd een keramische Chinese soeplepel gebruikt, of een stompe, versleten munt, zelfs geslepen botten van dieren, waterbuffelhoorn of jade, of zelfs een eenvoudige metalen dop met een stompe ronde rand wordt gebruikt.

Bij vermoeidheid door zwaar handwerk wordt soms een stuk gemberwortel gedrenkt in rijstwijn gebruikt om de ruggengraat van boven naar beneden te wrijven.

De gladde rand wordt tegen het geoliede huidoppervlak geplaatst, stevig aangedrukt en vervolgens langs de spieren naar beneden bewogen - vandaar de term tribo-effleurage (dwz wrijving-aaien) - of langs het pad van de acupunctuurmeridianen, langs het oppervlak van de huid, waarbij elke streek ongeveer 10 tot 15 centimeter lang is.

Beoefenaars hebben de neiging om de traditie te volgen die hen werd geleerd om sha te verkrijgen: meestal met behulp van gua sha of vuurcupping. De technieken worden soms samen gebruikt. In China zijn zowel gua sha als vuurcupping overal verkrijgbaar in instellingen varierend van nationale en openbare ziekenhuizen tot particuliere massagesalons. Vanwege het diepe vertrouwen van de lokale bevolking in de traditionele Chinese geneeskunde en de redelijke prijs van de behandelingen, zijn beide erg populair.